|
Heves dediğin son vapur gibi, kaçırdığın zaman beklemen gerekiyor. Yakaladıysan da yolculuğunu verimli geçirmen lazım, artık limana yaklaştığında yok martılara simit atacaktım, kantinden çay alacaktım diyemiyorsun.
Hayatımdaki değişiklikler genelde heveslerle gerçekleşiyor. Diyet ve spor da öyle. Beş senedir ara sıra diyet ve spor programlarım oldu, çok ta aşarılı sonuçlar aldım. Bunların hepsi dönemsel hevesleri değerlendirmemle başladı. Bir zaman geliyor, içimde bir kıpırdanma, bir istek, diyet yapmalıyım diyorum, damarlarımdan spor akıyor. İşte o zaman yakaladım yakaladım, yoksa bir dahaki vapuru beklemem gerekiyor. Diyelim ki yakaladım, bitiyor mu? Bir de bu dönemi verimli geçirmek var. Başlangıçta zaten insan üstü bir idealizmle yürütüyorum işleri, sonlara doğruysa vicdan azapları başlıyor.
Bu son diyet ve spor dönemim şimdiye kadarkilerin en verimlisiydi. Diyette damak tadımın kalitesi arttı, glikozlu ürünlere dudak büker, fazla pişmiş ete burun kıvırır oldum. Sporda ise uzun zamandır ilk defa salona başladım, özellikle başlangıçta robocop gibiydim. Bir gün ağırlık bir gün kardiyo, beslenme inanılmaz, 150 gr proteinin altına düşmedim hiç. Yağ oranım azaldı, kas oranım arttı, sonuçları göze görünce de çok motive edici oldu.
Şimdi hissediyorum ki artık yolculuğun sonuna geldim. İki haftadır kendime itiraf edemesem de pişmanlık dönemine girdim. Özellikle akşam yemeğinden sonra, alkolü bırakmaya çalışan müslüm baba gibi büyük bir iradeyle kendimi halatla bağlayasım geliyor, yok diyorum sen yaparsın, zaten canının çektiği şeyler de hep zararlı şeyler diyorum, dopamin diyorum, serbest radikal diyorum, hem canan teyze görse ne der diyorum. Sonra ilk kuruyemişler çekiyor dikkatimi, aa ne güzel bitkisel protein, keşke benim olsa. Zaten bu gün kesin 100 gr bile protein almamışımdır ne olacak ki biraz yesem değil mi? Bu biraz, yaklaşık bir kaseyle ve inanılmaz bir pişmanlıkla sona eriyor. Keşke müslüm baba gibi sütle idare edebilsem. Pişmanlık bi kere başladı mı artık koyveriyorsun, neyse yarın dengelerim diyeti diye. Sonra evdeki lanet olası abur cuburlar başlıyor. Bir ay öncesine kadar yüzüne bile bakmadığım, yiyenlere hayretle baktığım abur cuburlar. 30 kilo önceki halim kadar çok yemiyorum ama pişmanlık duymaya yetiyor. 2000 kaloriye düşmem gereken dönemde her gün bu eksralarla yaklaşık 1200 kalori fazla alır oldum. İlk başlarda fatsecretten bile sakladım bunu ama artık hiç diyet girmez oldum bu yüzden.
Sporsa iki haftadır sadece iki kere. İşin kötü tarafı biraz da spora güvenerek yiyordum. Şimdi yeme alışkanlığı kaldı, spor beklemede. Tek tesellim sırf muhabbet olsun diye salona gidiyorum da tamamen bırakmıyorum.
Tahmin ediyorum ki yeni heves vapurunun gelmesi en az 2 ay sürecek. Umarım o arada irademi kontrol edecek yeni yöntemler geliştirebilirim. Şu anda 5 kilo versem çok fit bir vücuda sahip olabileceğim. İnatlaşıp yarı sağlıklı bir diyet ve sporla iki haftada da ulaşabilirim ama hem istediğim bu değil hem de iki haftalık hevesim yok. Temennim bir dahaki sefere kadar çok kilo almamak çünkü en çok kahreden kısmı en son kaldığın yere kadar kilo vermek oluyor.
Zahmet edip okuyan ve destekleyen herkese teşekkürler.
Hepinize bol şans.
|